Mode en identiteit toen en nu tot 8 september 2019

In deze tentoonstelling zetten zes toonaangevende hedendaagse ontwerpers hun creaties naast én tegenover de historische modecollectie van het Amsterdam Museum. Het is een dialoog tussen het heden en verleden; een uitwisseling van statements.

De tentoonstelling begint met verschillende korsetten en crinolines en het werk van Ninamounah.

Fashion Statement: Shape your body

In de negentiende eeuw was het ongebruikelijk om je zwangerschap te tonen. De buik werd gecamoufleerd met sjaals en capes. In de tweede helft van de negentiende eeuw kwamen er zwangerschapskorsetten. Dankzij de vetersluiting kon nu de buik meegroeien.

Elke tijd heeft zijn eigen silhouet. Empire-mode eenvoudige, nauwsluitende kleding en hoge taille. De Biedermeiertijd met japonnen met enorme pofmouwen, een strak ingesnoerde taille met een wijde rok. Vanaf 1860 kwamen de crinoline en ‘cage’ in zwang. Hoepelrokken werden massaal en goedkoop in een fabriek geproduceerd. Zo kwamen volumineuze ook voor minder rijke vrouwen beschikbaar.

Fashion Statement: More is More

Fashion statement More is More van Marga Weimans. Zij onderzoekt de creatie van volume. Met de pracht van haar jurken uit zij ook haar kritiek op de geschiedenis van de slavernij, die met textiel en zo met de mode is verweven. De details in de jurken tonen tranen en bloed. Het volume en de pracht heeft een keerzijde.

Fashion Statement: Prints in fashion & embroidered bodies

Kleding borduren en versieren, bewust zichtbaar herstellen, winkels voor vintage; hergebruik van kleding lijkt de nieuwste trend. In de achttiende eeuw werden de kostbare japonnen vermaakt en aangepast naar het nieuwe modesilhouet.

Fashion statement: Prints in fashion & embroidered bodies van Bas Kosters. Hij hergebruikt kleding en oude stoffen. Het gebruik van prints in de collectie Permanent State of Confusion uit 2015 is opvallend. Het is gemaakt uit oude voorraden: overgebleven materiaal van oude collecties en oude kunstwerken van Bas. Het is een statement tegen de consumptiemaatschappij waarin we leven.

Het vermaken van kleding was in de achttiende eeuw en negentiende eeuw ook in welgestelde kringen gebruikelijk. Dit model met de lage ronde hals, verhoogde taille en lange mouwen past in de mode van circa 1795 – 1800. De groenblauwe zijden damast met de grote ingeweven motieven is echter typisch voor het midden van de achttiende eeuw.

Fashion Statement: Shades of Black

Sam Lambert en Shaka Maidoh, die onder de naam Art Comes First opereren, reageert in de tentoonstelling op kleurgebruik in de mode. Zwart was vroeger een dure en dus exclusieve kleur. De kleur wit speelt in de modegeschiedenis een belangrijke rol bij bruiloften om de zuiverheid van de bruid te symboliseren. Vanaf 1856 was het mogelijk om kunstmatige kleuren te produceren en kwamen felle kleuren in de mode. Bepaalde kleuren konden niet alleen een visueel modestatement zijn maar ook een politieke boodschap overbrengen.

Fashion Statement: Not Made For Walking

Schoenen zijn om te dragen. Of toch niet? Sophia Lopez Suasso verzamelde in de negentiende eeuw tientallen paren zonder ze te dragen. Dat is herkenbaar voor Patta, voor wie dragers van hun schoenen vooral dragers van cultuur en klasse zijn.

Tot ongeveer 1770 worden luxe damesschoenen vooral van zijde of brokaat gemaakt. Schoenen met geborduurde bloemen, werden bij speciale en feestelijke gelegenheden binnen gedragen. De stof en versiering tonen de status en rijkdom van de draagster. De voorkanten werden kruiselings vastgezet met een gesp,

Fahion Statement: Hips don’t lie

Karim Adduchi accentueert in zijn ontwerpen de tegenstellingen tussen kracht en kwetsbaarheid, rijkdom en ondergeschiktheid, onthullen en verbergen. Hij gebruikt daarvoor materiaal dat teruggaat naar zijn roots, waar Berberse vrouwen in het openbaar hun schoonheid verbergen.